Aanbeveling dr. H.C. Moolenburgh

Op 6 november 2018 is de heer Moolenburgh op een leeftijd van 93 jaar na een kort ziekbed overleden. Ik heb ongelooflijk veel van hem geleerd en hij had een eindeloos vertrouwen in mijn werk en onze producten. Veel dank voor uw vertrouwen!

Haarlem, 14 mei 2013                                                                                                                      

Mijn naam is H.C. Moolenburgh en ik ben huisarts in Haarlem geweest van 1953 tot 2007; 54 prachtige jaren. Van het begin af merkte ik op, dat een minderheid van de patiënten de keurig ingedeelde en  beschreven ziekten hadden zoals we die zo braaf op de Universiteit geleerd hadden.

Ik begon dus wijder om mij heen te kijken in een nooit meer ophoudende speurtocht.

Eén der dingen die mij opviel was dat er huizen bestonden, waarin mensen sneller ziek werken. Nu had ik het geluk in mijn praktijk een oude, ervaren wichelroedeloper te hebben, de heer van Dijk. Deze leerde mij niet alleen over gezondheid aantastende ‘aardstralen’, tegenwoordig geopathische stoorvelden genoemd, die diep uit de grond naar boven uitstralen en een rol spelen bij allerlei ziekten zoals reumatische aandoeningen en zelfs kanker. Hij zag maatregelen huizen te ontstoren. Ik onderzocht samen met hem veel huizen en de ontstoringen leverden verrassend goede resultaten op die ook blijvend waren, zolang de kastjes in het stopcontact op het elektriciteitsnet waren aangesloten. Speciaal kinderen met chronische klachten vertoonden spectaculaire verbeteringen en genezingen. Maar dat was in de goede oude tijd.

Aan het eind van de 20-ste eeuw ontstond een explosie van door mensen gemaakte even gevaarlijke stoorvelden: GSM en UMTS –masten, DECT telefoons, draadloos internet en als laatste twijg aan deze giftige stam de slimme meters waarmee van alles en nog wat in onze huizen kan worden opgemeten, zoals water-, gas- en elektriciteitsgebruik en verzonden naar de toeleveringsbedrijven, wat het betalen gemakkelijker maakt.  De negatieve resultaten lieten niet lang op zich wachten. Afgezien van het feit dat sommige mensen “elektronsensitief” zijn en letterlijk chronisch ziek worden van al die stoorvelden, laten de eerste serieuze onderzoekingen al zien, dat de huidige kankerexplosie gedeeltelijk gerelateerd is aan deze elektromagnetische vervuiling, zoals bijvoorbeeld de toegenomen hersentumoren bij mensen die veel met hun mobieltje werken, waarbij de tumor zich dan bevindt, aan de luisterkant. Vooral kinderen zijn zeer gevoelig.

Nu is het zo, dat waar de mens met zijn slimme technieken ziekmakend kan werken, er ook altijd weer slimme mensen zijn die tegenmaatregelen uitvinden. Er ontstond een nieuw begrip: Woonbioloog, de veel verder ontwikkelde opvolger van de oude wichelroedeloper. Zo maakte ik het genoegen kennis te maken met de Haarlemse woonbioloog Thijs Tjaden. We waren in de tijd aangeland, waarin de oude grondstraling nog maar een klein deel uitmaakte van de totale gevaarlijke stralingen en zijn apparatuur was dan ook veranderd van een eenvoudige wichelroede (in het geval van de heer van Dijk een gebogen messing draad) in ingewikkelde apparatuur. Ik ontmoette hem net in de tijd dat ik onrustig begon te slapen en hij ontdekte dat ik o.a. last had van een nieuwe zendmast op ongeveer 400 meter afstand van mijn woning. Hij ontstoorde mijn slaapkamer (en hele woning ) en ik mocht me weer in een goede slaap verheugen.

De narigheden breidden zich echter snel uit met bijvoorbeeld het pogen om op elke vierkante kilometer een UMTS mast te plaatsen. De woonbiologen zien zich dan ook gedwongen steeds naar nog betere wegen te zoeken om ons te beschermen.

Op een goede dag vertelde de heer Tjaden mij dat hij samen met iemand anders een nieuw instrument hadden ontwikkeld. Het was een klein onopvallend soort doos, die in een stopcontact werd gestoken en die het hele huis voorzag van een dermate sterk harmonisch veld dat alle storingen er als het ware op afketsten. Ik was weer terug bij de heer van Dijk, maar nu op een meer technische wijze. Hij vertelde me, dat zelfs mensen die onder hoogspanningsmasten woonden met alle narigheden die dat met zich meebracht, er goede baat bij vonden. Nu ben ik weliswaar met pensioen, maar ik word toch nog veel om advies gevraagd; en net nadat de heer Tjaden me zijn nieuwe aanwinst had laten zien, kreeg ik contact met een dierbare oud patiënte.

Ze was met hart en ziel al 25 jaar lerares in onze hoofdstad op een middelbare school. Maar door alle verwarrende en tegenstrijdige regels uit den Haag en het vele werk, dat niets met les geven te maken had, was ze terecht gekomen in een diepgaande burnout met ernstige depressieve klachten. Het beeld bestond al twee maanden en de specialisten zagen het ernstig in en spraken al over maandenlange opname. Eén van haar ernstigste klachten was een bijna totale slapeloosheid, die nauwelijks reageerde op slaapmiddelen. Dit deed haar conditie steeds verder verslechteren. Het was deze klacht die me aan het denken zette. Burn-out betekent een zeer ernstig vitaliteits- en weerstandsverlies. Zou zij misschien ook last hebben van de wirwar van elektrische stoorvelden die bestaan in een grote stad?  De heer Tjaden leende mij één van zijn nieuwe toverdoosjes en de patiënte stak het in het stopcontact. De volgende dag belde ze me op: “Het is gek, maar ik heb eindelijk een betere nacht gehad”. Dat noemen wij artsen dan een placebo effect: Het geloof in wat de arts aanraadt veroorzaakt een verbetering. Ik was dus niet hooggespannen in mijn verwachtingen, want als de nieuwheid er af is, is het effect ook weg.

Tot mijn stomme verbazing begon de patiënte echter bij gelijkblijvende medicatie van de specialist gestadig vooruit te gaan. Na 1 maand kon ze haar slaapmiddelen weglaten en nog eens ruim twee maanden later (na 3.5 maand ontstoring) begon ze voorzichtig haar werk weer op te pakken.

Ik was natuurlijk geweldig blij dat mijnpatiënte opknapte en de heer Tjaden dat zijn product hier wellicht voor verantwoordelijk was.

Nu is één geval natuurlijk geen bewijs en in de reguliere geneeskunde zelfs vloeken in de reguliere kerk, maar mijn 54- jarige ervaring heeft me anders geleerd. Wij schijnen vergeten te hebben, dat wij weliswaar deel uitmaken van een groep, maar dat elke patiënt er één is en dat je juist uit individuele ziektebeelden (door de reguliere bollebozen snerend ‘anekdotisch’ genoemd, alsof het levensverhaal van de patient onbelangrijk is), zeer veel kunt leren, ook voor volgende patiënten.

Samenvattend zou ik deze ervaring dus een sterke aanwijzing willen noemen, die gevoegd bij de resultaten van de heer Tjaden zelf, zo belangrijk is, dat ik de OHRB, zoals het heet, met een gerust hart mag aanbevelen in een tijd dat electrostress een ziekmakende factor van belang in onze maatschappij is.

H.C. Moolenburgh arts.

Persoonlijke ervaring Dr. Moolenburg

 Haarlem 12 november 2013

Mijn woning is enige jaren geleden door de heer Tjaden doorgemeten en gebalanceerd. Dit deed hij met zogenaamde biopoolers. Kleine houten blokjes met daarin onder andere een sterke magneet.

Tevens had hij een schakelaar aangelegd, waarmee ik tijdens de nacht de spanning van een bepaalde groep kon afhalen, zodat het elektrische veld op mijn bed voldoende laag was.

Ik kan me nog goed herinneren dat ik de heer Tjaden toen enthousiast meldde dat ik nog nooit zo lekker had geslapen als toen. Ik werd ’s nachts niet (vaak) meer wakker en werd ’s ochtends uitgerust wakker.

Enige weken geleden had ik weer contact met de heer Tjaden omdat de schakelaar haperde. Hierdoor bleef ’s nachts de spanning op de ‘slaapgroep’.  Het bijzondere was dat ik pas na een paar dagen contact opnam omdat ik merkte dat ik langzaam uitgeput begon te raken.

Toen de heer Tjaden kwam, stelde hij voor om de schakelaar te laten voor wat het was, de houten blokjes met magneten van de muur te halen en een OHRB te plaatsen in de woning. Uiteraard wilde ik daar graag aan mee werken.

Vanaf dat ik in de jaren 50 deze woning betrok, heb ik altijd een koude stroom gevoeld langs het voeteneinde van het bed. Het is nog nooit iemand gelukt hier iets aan te doen. Tocht was het zeker niet. En diverse woonbiologen is nooit gelukt hier iets aan te veranderen.

Tot het moment dat de OHRB werd geplaatst. De koude stroom was weg en ik heb voor het eerst sinds 60 jaar geslapen met warme voeten.  Daarbij voelt de energie in huis zo goed, dat ik weer heerlijk slaap en nu ook zonder dat ik de stroom ’s nachts uitschakel.

De OHRB is echt geweldig!